هوای شعر
-------------------
گلویم
صحرای کلمات
گلویم سر
درگم
سمت خالیِ
شعر شب است.
مفهوم
یکنواخت نگاهم را،
اگر رمز
آبی بگیرد،
و به
تعبیر متفاوتی
ازهمین
اشیاء برسد،
یقینا
کلمات قدم
زنان
دوش بدوش
ماه
عبور را
از شب می گیرند
و تا شعر،
همین کاغذ
بی تاب را
قدم
خواهند زد.
درصحرای گلویم غلغله ایست.
آذرکیانی
از کتاب " بی خیال " انتشارات " فصل پنجم " - 97
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر