سه‌شنبه، اردیبهشت ۱۷، ۱۳۹۸




هوای شعر
-------------------



گلویم صحرای کلمات

گلویم سر درگم

سمت خالیِ شعر شب است.


مفهوم یکنواخت نگاهم را،

اگر رمز آبی بگیرد،

و به تعبیر متفاوتی

ازهمین اشیاء برسد،

یقینا

کلمات قدم زنان

دوش بدوش ماه

عبور را از شب می گیرند

و تا شعر،

همین کاغذ بی تاب را

قدم خواهند زد.


درصحرای گلویم غلغله ایست.




آذرکیانی

از کتاب " بی خیال " انتشارات " فصل پنجم " - 97




  




هیچ نظری موجود نیست: