بگو ای شمس تبریزی ازآن می های پائیزی

مولوی

پائ ی ز

پائ ی ز که می آید

مثل هر موجودی 

روی زمین نمی پاید ، نمی ماند

پائ ی ز که 

سرمای ملس در سکوت ، تجربه ی سبز زرد ، نارنجی 

را می  مکد و بعد

کز می کند ، گوشه می گیرد

و خیره می ماند به بندهای باد

خش خش

پائ ی ز که 

سومین فصل سال

سومین روزش روز رفتن مادر است

و یا شاید بازگشت اش ، کسی چه می داند

کز می کنم گوشه می گیرم

و خیره می مانم

به ب ر گ ه ا ی ی که به باد داده ام

سبز ، زرد، نارنجی

پائ ی ز که می آید 

دری باز می شود به وسعت صبر

گوش می کنم به ندای وعده یی

که می دانم با معجزه پرمی شود

و خیره می مانم به نور نارنجی

و آینده و ریه های بزرگ پنجره هایش

که پر از نفس های توست.

سبز نپائید

نارنجی و زرد هم نمی پایند

برهمین نردبان خلاصه می کنم

تا در خواب بنفشه پرواز کنم

آذرکیانی#

کتاب " روی آینه ام خم اش " نشر آیدا - بوخوم آلمان96