پدر و مادرها بدانند که هرعملی که انجام میدهند ، دانه یی در زمین فرزند یا فرزندانشان می کارند. فرقی نمی کند که این عمل خوب یا بد باشد "به خودشان مربوط است " نتیجه هرچه که باشد بدلیل حضور جمعی در شبکه درهم تنیده ی نا خودآگاه ،خود به خود فرزند یا فرزندان از آن برخوردار می شوند . بچه ها هیچ نقشی در بدنیا آمدن شان به این جهان ندارند. از حاصل یک لحظه لذت آنها موجود ی خلق می شود که در تداوم رشد تدریجی اش ، باید با آگاهی زندگی کند. آگاه به خود و به تبع آن آگاه به جامعه یی که در آن زندگی می کند. و باز هم این را بدانند که اگر دراین راستا از تمام نیروهای مادی و معنوی این جهان کمک بگیرند، تا  زحمت فهمیدن و فهمیده شدن را بر خود هموار نکنند و سختی همراهی و همقدمی با شعور هستی، نمی توانند حتی یک اپسیلون درک و شعور را به خود و فرزند یا فرزندانشان منتقل کنند.نقش پر اهمیت خود را دست کم نگیرید.

 باید یک جایی ایستاد و ازنو شدن و بودن  را تجربه کرد.