.داشتم به سال 1384 فكر مي كردم و ندانم هاي بسياري كه در پيش رو داريم

وقتي دلم سرشار از اميد مي شود،هميشه بخشي از اين شعر نیما یوشیج

:بي اختيار بر زبانم جاري مي شود 
 زندگی چه هوسناک است

چه شیرین
چه برومندی دمی با زندگی آزاد بودن
خواستن بی ترس
حرف از خواستن بی ترس گفتن
!شاد بودن

بعضي از شعر ها پهلو به نيروي حقيقتي مي زنند كه به قول

كي ير كه گور) حاصل عذاب انسان هايي ست كه در )

.يك لحظه ي نادر، قادر به درك آن مي شوند.

اين نيرو چون آزاد مي شود، به تصاحب ديگران درمي آيد

.اين شعر هم يكي از همين هاست

.ممنونم ازنیمای بزرگ

.امسال سال خوبي خواهد بود، اميد دارم